Gryta hennar mor

Å vakne ein sundagsmorgon, når kjøtsuppelukte smyg seg som mjuke skyer over heile huset, det er eit minne for livet. Det er som om luktane borar seg inn i kvar einaste krok i deg og vert buande der. Du gløymer det aldri, og vil alltid lengte attende til det. Eg elskar kjøtsuppe, har alltid gjort det, og god kjøtsuppe vil alltid vera min favorittrett so lenge eg lever. Det er noko magisk med denne gryta som romar alt. Gamalt og nytt, røykt og urøykt koka i lag til fenomenale smakar. Berre det å eta poteter som er koka i suppelògen er noko heilt spesielt. Dei vert blanke, saftige, smakfulle og møyre. Du treng ikkje meir enn poteter som er koka i suppelòg om du er svolten nok, dei smakar gòdt kjøt. At gryta hennar mor har vore so viktig for oss er det kanskje ikkje so mange som er klar over. Heilt fram til me fekk støypejarnskomfyren, vart alt koka i ei gryte over varmen i gruva. Det fins like mange måtar og laga kjøtsuppe i gryta på som det fins suppekokarar. Ein nytt